Dag 13: Dom klimmen

Dag 13: 80 km, 1500 hoogtemeters, Dom klimmen.
Blij met mn airco op mijn te dure hotelkamer. Daardoor heb ik goed geslapen. Hotel Europa, de naam zegt het al, bedoeld om de voorzichtige toerist een goed gevoel te geven en binnen te lokken. Maar goed, wel lekker in het centrum en ik heb voldoende tijd gehad de stad te zien. Ook blij dat ik gisterenavond Julie & Fleur nog heb gesproken. Julie vertelde uitvoerig over hun vakantie in Frankrijk! Mooi! Het wordt vandaag ca. 36 graden, pfff. Nu zo even ontbijten en dan richting het station. Ik ben me gisteren bedacht om de route door de Po-vlakte met de trein te doen. Ik neem de trein van Verona naar Bologna. Op het station direct even kijken of ik de terugreisticket vanuit Rome kan boeken. En dat in mn beste italiaans...hahaha. Ik kom niet veel verder dan multo caldo (heel warm), biccicletta, si, no en arriverderci. Maar mensen..., het is gelukt. Wat een top service@trenitalia. Geeft wel wat rust nu deze in de pocket is. Ik werd onderweg door vele vakantiefietsers gewaarschuwd dat het met de terugreis wel eens lastig zou kunnen zijn (als ik geen reservering had). Nou dat valt dus reuze mee. Maar tot zover de terugreis. Zo ver is het nog niet, gelukkig!
In Bologna kom ik de trein uit en krijg een klap in mn gezicht van de hitte. Men, nog warmer dan in Verona... eerst maar eens de route vinden, ik bedoel eerst maar eens bekijken of ik verder fiets of dat ik Bologna meepak. Het is na lunchtijd dus eerst een broodje nabij het station. In een café eet ik 2 broodjes en een coca. Ik word netjes geholpen door een aziatische vrouw die echter geen woord engels spreekt, maar uit haarlichaamstaal maak ik haar klantvriendelijkheid op. Ook hier worden cafetaria's voornamelijk gerund door aziaten. Er komt een zwerver geld wisselen en hij had mn fiets opgemerkt. Hij vraagt in gebrekkig engels het een en ander over mijn fiets en de reis. Er onstaat een leuk gesprek en hij biedt me een koffie aan. Als ik afsla en hem wat te drinken aanbied wil hij wel een biertje...(ben ik dr ingeluisd of niet, zeg het maar...). Ik heb mezelf voorgenomen uit te gaan van het goede van de mens, dus.....we wisselen wat uit over Bologna en daarna besluit ik om door te fietsen richting Florence. Mijn fiets zou namelijk 100% zeker gestolen worden:-). Ik duik direct de Apennijnen in, hierna te noemen Apen-pijnen. Wat mooi en wat slopend met deze temperatuur. Ik klim en daal en klim en daa... Iedere meter gewonnen geef ik vervolgens weer prijs. Eerst 4 km klimmen, daarna weer 4 km dalen. En totaal anders dan in de Alpen. Heel venijnige klimmen met wisselende percentages tussen de 5-12%. En dan is zo'n bakfiets, (oneerbiedig maar in vergelijk met mn racefiets) niet vooruit te branden. De vergezichten zijn schitterd en ik ben echt in de middle of nowhere. Daar heb zeker rekening meehouden met eten & drinken. Zeker 10 bidons water ( 0,5 l), een halve liter cola en ik een liter sportdrank gedronken. In ieder gehucht bijvullen. Boven op de passe del ..... neem ik een broodje voor de laatste 15 km. Moe, maar met hele mooie indrukken zet ik mijn tente op, eet wat in het restaurant van de camping in monte di Fu ....welterusten allen!